Oro is goud - Maghalie van der Bunt-George
Maghalie van der Bunt-George, kind van twee werelden
Rode draad in de verhalen ins de relatie Nederland-Curaçao
Maghalie George werd in 1973 geboren in Delft, de plaats waar haar Curaçaose vader studeerde en trouwde met haar Nederlandse moeder.
Ze groeide op in Curaçao, studeerde in Nederland en keerde na haar studie terug naar het eiland van haar jeugd. Ze is een kind van twee werelden en voelt zich innig verbonden met beide landen. Naast schrijfster is ze beeldend kunstenaar; haar beeld Gorgeous eh? (2016) staat in de beeldentuin van Blue Bay, op Curaçao. In 2025 werd Maghalie van der Bunt-George directeur van Monumentenzorg op het eiland.
Oro is goud bevat twaalf verhalen en begint met een ode aan het Papiamentu: ‘Tientallen versies belandden in de prullebak voordat ik tot de slotsom kwam dat ik je misschien het beste gewoon kon schrijven vanuit mijn hart. Voor jou is taal je natuur, jij bént taal. Jij bent Papiamentu. Jij bent oro, oro is goud.’ Enigszins tegenstrijdig is dat deze lofzang op het Papiamentu wordt geschreven in het Nederlands, en daar lijkt de schrijfster zich ook bewust van te zijn: ‘Mijn grootste zonde is natuurlijk dat ik je niet schreef in jouw eigen woorden.’
Variatie
Maghalie heeft een vaardige pen, De bundel is opgebouwd uit zeer uiteenlopende verhalen: persoonlijke, zoals Thuiskomen: ‘Ik heb een bloedhekel aan vliegen’, Aan het einde van de Florencestraat: ‘We geloofden onze ogen niet: op nog geen drie meter van ons vandaan stapte Juliana aan de hand van een adjudant uit het lage open rijtuig, gracieus en elegant, zoals miss Universe een trappetje afloopt bij een verkiezing’ of ’Tot voorbij uw tachtigste boezemde niets u vrees in, behalve misschien de Koningin Julianabrug en die paar duizendpoten die per vergissing uw huisje binnenkropen’ in Tante Aimee.
Maar ook historische verhalen komen we tegen, zoals Ingelijst en opgehangen en Waaraan heb ik dit verdiend, met daarin een hoofdrol voor de invloedrijke planter Caspar Lodewijk van Uytrecht (1786-1862) en de eerste gouverneur van Curaçao Albert Kikkert (1762-1819): ‘Het zijn enkel nog de gidsen in de stad die mijn naam noemen. “Kikkert is de gouverneur die aan de wieg stond van het kleurrijke karakter van de panden in onze monumentale binnenstad.” Ik ben de hoofdpersoon in een smeuïg verhaal bedoeld om de toeristen te vermaken. Sommigen vertellen dat een arts me erop wees dat de weerkaatsing van het zonlicht op de witte muren oogletsel veroorzaakte, anderen vertellen dat ik aandelen had in de enige verffabriek die het eiland toen rijk was. Hoe dan ook, welke gouverneur-generaal en marineheld wil er nu om zoiets futiels worden herdacht?’
Curaçao & Nederland
Rode draad in een aantal verhalen is de relatie Nederland-Curaçao.
Twee voorbeelden. Het meisje in Moeder(s)land dat bij haar moeder in Nederland woont en van wie de vader op Curaçao woont: ‘Ik weet dat moeder nu wel weet dat ik in Nederland niet gelukkig ben en vertel haar dat ik terug wil naar Curaçao. “We kunnen ook een andere school zoeken! Van mij hoef je niet naar deze school!” “Mama, ik weet het, maar ik wil terug. Ik kies niet voor papa boven jou, maar ik kies nu even voor Curaçao boven Nederland.” Mijn moeder opent haar armen, ik kruip tegen haar aan. “Het is goed. Ik begrijp het. Het mag”.’
Een tweede voorbeeld is Jandeira en Marjanne over het verschil waarop men op Curaçao en in Nederland tegen honden aankijkt: de makamba (blanke Nederlander) Marjanne vindt dat Jandeira haar hond Bella niet goed behandelt. Op ‘Vraag het Curaçao’ zet ze een bericht “met een foto, een foto van haar erf, het hondenhok, Bella en de kleine pups op de oude bevlekte gebloemde handdoek. HELP DIERENMISHANDELING STOPPEN […] Jandeira trilde en haar hart ging zo tekeer dat ze er angstig van werd. Ze stond op en hield zich in om niet te schreeuwen. Die vrouw Marjanne was een kwaadaardig schepsel, ze was het kwaad zelve.” ’
De kale vrouw
De wellicht meest geslaagde verhalen zitten in de categorie romantiek, zoals Labadó di koprá, over de liefdesgeschiedenis van Karpata en Laika, en – vooral – In het atelier van Domitilio, het verhaal van de kleermaker in Otrobanda, Domitilio. Op een dag verschijnt als klant een intrigerende dame. Ze is kaal. Het betekent een keerpunt in zijn leven en dat van zijn vrouw Anastasia. Ontroerend.
Een mooi debuut van de veelzijdige Maghalie van der Bunt-George.
Adriaan Vermeulen
Maghalie van der Bunt-George – Oro is goud – Verhalen van Otrobanda en Nieuw Nederland, uitgeverij Wintertuin in de reeks Creative Writing Curaçao, 274 pagina’s, ISBN 9789079571901, € 21,99, verschenen in 2023