Conserve's Leessite

Zoektocht naar uit de kinderwagen geroofde baby

Spannend verhaal vrij slordig uitgewerkt

Het is allemaal wat gemakzuchtig uitgewerkt in Het verkeerde kind, de nieuwe thriller van M.J. Arlidge en Julia Crouch. Een 17 maanden oude peuter spreekt al in grammaticaal correcte volzinnen en speelt met zijn net driejarige zusje hoe hun Barbiepop geroofd wordt door een Power Ranger. Maar wie niet al te lang stilstaat bij dergelijke ongerijmdheden krijgt daarvoor een spannend en behoorlijk meeslepend verhaal in ruil dat wegleest als de spreekwoordelijke trein. Vooral moeders met jonge kinderen zullen waarschijnlijk heerlijk weg griezelen bij het idee dat hun kind geroofd zou kunnen worden.

Over de auteurs

M.J. Arlidge (1974) is schrijver van inmiddels 12 thrillers met Helen Grace in de hoofdrol en ieder de naam van een kinderversje als titel. In 2024 begon hij aan een nieuwe reeks thrillers in samenwerking met andere Britse thrillerschrijvers onder de naam M.J. Arlidge Crime Writer’s Room. Het eerste deel daarvan, geschreven samen met Steph Broadribb, verscheen eind vorig jaar onder de titel De laatste steen. Het verkeerde kind schreef hij samen met Julia Crouch.

Julia Crouch (1962), van wie nog niet eerder boeken in het Nederlands vertaald werden, schrijft thrillers die zij zelf omschrijft als ‘domestic noir’, verhalen die zich afspelen in een huiselijke, voor iedereen herkenbare setting, waarin opeens iets naars gebeurt.

Baby geroofd

Want dat is precies waar Het verkeerde kind over gaat. De kleine Max is een maand of vier en moeder Sarah heeft het zwaar te verduren. Max was niet gepland, ze had haar handen al vol aan de net driejarige Hannah en de nog geen anderhalf jaar oude Tom. Aanvankelijk wilde ze dan ook kiezen voor een abortus, maar haar man Jake praatte dat uit haar hoofd. En dus zit ze nu thuis met drie kleintjes onder de drie en blijkt de kleine Max bovendien aan neonatale diabetes te lijden, een ziekte waarvan het verloop op deze leeftijd nog moeilijk te voorspellen is.

Belofte

Sarah heeft het gevoel dat ze het niet meer aan kan. Van de belofte van haar man Jake om haar regelmatig te helpen in de huishouding en met de kinderen komt niets terecht, want Jake heeft het veel te druk met zijn o zo belangrijke baan. Kinderopvang voor drie, zodat Sarah haar baan als binnenhuisarchitecte kan behouden, is te duur en dus ziet het er naar uit dat zij de komende jaren zal moeten doorbrengen met uitsluitend moederen en poetsen. Tijdens een lunch met een ex-collega klaagt zij steen en been.

Beekje

Na afloop van dit uitje wandelt ze nog even met de kinderwagen - zorgzaam een doek over de kap van de wagen gedrapeerd zodat Max geen last van de zon heeft - naar een natuurreservaat vlakbij. Staand met haar blote voeten in een beekje, koptelefoon met Rage against the machine keihard op haar hoofd als herinnering aan haar oude leventje, mijmert ze een paar minuten weg. Als ze thuis aankomt en Max uit de wagen wil pakken, ligt daar niet haar kind, maar een pop in een gesmokt hemdje.

Paniek

Totale paniek. De politie is snel ter plekke, maar heeft geen idee waar ze de zoektocht moeten beginnen. En als de oud-collega dan ook nog eens in de media breed uitweidt over de klaagzang die Sarah eerder die dag hield, is de mening van de burgerij bepaald: Sarah heeft haar eigen kind iets aangedaan en probeert er nu zo mee weg te komen. Via social media stromen de meest afschuwelijke reacties binnen.

Vrije opvoeding

Maar ondertussen heeft de lezer ook al kennisgemaakt met Jenna, een vrouw die zich als een soort hippie al dik twintig jaar onttrekt aan de burgermaatschappij en in een caravan Engeland rondreist. Ze heeft een vriend die haar aanbidt en drie kinderen die een zogenaamd vrije opvoeding krijgen, maar niets moeten proberen wat tegen Jenna’s merkwaardige ideeën indruist. De oudste van de drie, de 16-jarige Willow heeft de zorg over de huishouding en over haar broertjes van tien en vijf. Willow weet dat die jongetjes niet haar biologische broertjes zijn, maar dat Jenna ze ‘geadopteerd’ heeft van moeders die niet langer voor hun kind wilden zorgen. En opeens is daar nog een extra broertje, een baby van hooguit een paar maanden oud. Ook weer een kind dat volgens Jenna door de biologische moeder verstoten is.

Niet waar

Al snel begint Willow te vermoeden dat het verhaal dat Jenna haar vertelt misschien niet helemaal waar is. Maar wat begin je als zestienjarige tegen een moeder met een wel heel erg sterke wil?

Beurtelings vertellen Arlidge en Crouch het verhaal van de wanhopige Sarah die er steeds meer alleen voor komt te staan en het verhaal van Jenna die er wel heel merkwaardige ideeën op na blijkt te houden. Als zelfs de politie ervan overtuigd raakt dat Sarah haar kind zelf iets aangedaan heeft, besluit zij het heft in eigen hand te nemen.

Soepel

Het verkeerde kind leest lekker soepel weg, juist vanwege de herkenbaarheid. Iedereen kan zich wel iets voorstellen bij het verdwijnen van je kind en intens meeleven is daarom niet moeilijk. En ook het idee van een lief zestienjarig meisje dat al jaren een veel te zware verantwoordelijkheid draagt, noodt tot meeleven. Het is daarom een prima boek om weggedoken in een hoekje lekker bij weg te griezelen.

Sonja de Jong

M.J. Arlidge en Julia Crouch - Het verkeerde kind. Oorspronkelijk gepubliceerd in 2024 als The wrong child bij Orion Fiction. Uit het Engels vertaald door Harmien Robroch, Boekerij, ISBN 978 94 023 2496 9, 432 pagina’s, € 22,99, februari 2025.